Werkgroep Buitenveldert, maandag 21 februari 2011, AJ Ernststraat 112, Amsterdam.

Opening door de gespreksleider om 20 uur, waarbij deze de aanwezigen welkom heet en aan de nieuwelingen de gespreksregels voorleest. Hierna wordt het gespreksonderwerp bepaalt op de vraag:

hoe komt het nou eigenlijk dat de ene mens wel en de andere niet verslaafd raakt?

Tijdens de hierop volgende gespreksronde worden de volgende opmerkingen genoteerd:

1. zelf heb ik heel lang ‘gewoon’ gebruikt – ik kon dat hanteren – achteraf kijkend denk ik: op enig moment had ik ‘t gewoon nodig om te functioneren – maakte toen ook met dat doel lunchafspraken – nam op den duur ook al ‘s ochtends in de auto een ‘middeltje’ ter versterking – hield dat een tijd vol – maar toch kwam ik een keer op een vergadering om half negen ‘s ochtends met borrels op en ben toen in de kliniek terecht gekomen – waarbij de bedrijfsarts de nodige voorbereidende contacten wist te leggen: kortom, toen ben ik over het randje gekukeld = ik had drank nodig om te kunnen functioneren…

2. bij mij zit ‘t ‘gewoon’ in m’n genen – dat wil zeggen: in mijn familie konden ‘ze’ ‘t ‘gewoon’ hanteren – m’n moeder stond ook achter ‘t buffet – heb later ook zelf een café gehad – zelfs daarover ook eens in de stukje in de krant gehad met de titel ‘die o zo lekkere rode draad….’ – heb die periode van m’n leven intensief gezopen – was bijna 40 jaar getrouwd – volop liegen en bedriegen – en toen barstte de bom, maar toen is ook wel ‘het kwartje gevallen’ om er wat aan te gaan doen!! – zo kwam ik 7 juli 2003 voor ‘t eerst naar de groep en heb sindsdien geen druppel meer gedronken – de tafel hier is eigenlijk mijn kliniek – na 9 maanden kwam de rust een beetje terug – ben ik weer getrouwd (met dezelfde vrouw) en heb een totaal ander leven gekregen – ben nog steeds erg blij met de gezette stap en hoop zo door te gaan – hoef niet meer te liegen – dank god op m’n blote knieen…

3. had vroeger sterk het gevoel te moeten ‘pleasen’ om zo erkenning te krijgen – thuis gaf drank geen probleem – het begon meer op ‘gezelligheids-feestjes’ – voelde me dan op den duur ‘lekkerder’ – maar maakte ook brokken in het huwelijk, want het liep uit de hand en zo ging ‘s avonds iedereen naar bed en bleef ik alleen achter met een fles – leefde op ‘t puntje van m’n tenen – of ik in een vicieuze cirkel naar beneden werd getrokken – heb toen de kliniek in Limburg gebeld en daar aansluitend zes weken gezeten – leerde daar ‘voelen’ – huilen – wilde ‘t gezin ook liever ‘laten’, maar zij wilden mij terug – ik heb daar ‘liefde’ gevonden – was zelf ‘t liegen en bedriegen ook ‘zat’, walgde van mezelf – heb nu een lekker gevoel – wel zijn er mensen met argus-ogen, die mij niet geloofden – ben trouwens zelfstandig in m’n werk geworden – ben ook om mezelf gaan geven – koester de tafel en de mensen – zij geven mij veel steun en ik ben daar blij mee!

4. ook in mijn familie zijn veel ‘drinkers’ – maar ‘problemen’ heb ik zelf eigenlijk niet – natuurlijk wel met kinderen en in het huwelijk – hoop dat de tijd alles zal ‘helen’………

5. ik heb een goede week gehad en verder niks te melden!

6. wil graag luisteren: ben hier voor ‘t eerst en moet ‘even’ wennen!

7. ik begon op m’n 15e in de horeca: werken en drinken – elke avond feest – trouwde en er kwamen twee kinderen – ik was chef geworden en kon niet meer zonder drank – mijn vader en opa konden er trouwens ook wat van….

8. mijn drinken is als een hobby gestart – ik was 26 bij de geboorte van mijn zoon en ben toen gestopt met blowen – maar de drank liep ‘gewoon’ door – heb die vooral gebruikt om te ‘vluchten’ en kon er steeds minder tegen – ben toen ook begonnen met coke – heb tenslotte de kliniek ‘gedaan’ – en verbaas me dat het nu eigenlijk ‘makkelijk’ gaat = ‘t gaat me goed af – ook ten opzichte van mijn vrouw en kinderen!!!

9. ben overtuigd dat ‘aanleg’ een belangrijke rol speelt, eigenlijk net zoals bij kanker – maar wat de trigger’ is blijft (voorlopig) onbekend – kennelijk moeilijk om daar de vinger op te leggen.

10. ik ben overtuigd dat een combinatie van factoren de doorslag geeft – ben zelf deel van een één-eiige tweeling – kennelijk toch verschillen aanleg of omstandigheden – ook komen wij uit een stabiel gezin – zelf voelde ik al op de middelbare school het gevaar van ‘wegslippen’ – ik maakte andere keuzes dan mijn 2-ling zus – trouwens ook een verkeerde keuze tav het huwelijk – kreeg vervolgens kanker met 8 operaties en een slecht perspectief – aansluitend brandde mijn bedrijf af – en toen wilde ik escapen – ik zag een zwart gat, zonder uitweg – de angst werd erger door de drank – uiteindelijk hebben familie en vrienden mij hier neergezet, kennelijk was ik er eerder niet aan toe, maar hier kreeg ik inzicht en heb de leidraad tot herstel gevonden – sterker: ook de weg om problemen op te lossen.

11. het heeft vrij lang geduurd voordat ik kon drinken zonder rillingen; mijn lichaam protesteerde kennelijk. Later is dat overgegaan – ook een kwestie van trainen denk ik. Ik raakte wel de weg compleet kwijt, maar bracht dat niet in verband met een begrip als ‘verslaving’. Uiteindelijk begon ik alles te verliezen: werk, huwelijk, gezondheid. En zo werd ik kennelijk rijp voor ‘de slacht’, dat wil zeggen: toen eindelijk iemand mij ronduit liet weten dat ik verslaafd was en mij bovendien de weg wees die ik zou moeten gaan, heb ik dat opeens kunnen vertalen in onmiddellijke actie, waarna het vervolg heel gewoon logisch en gezond herstel opleverde, zowel fysiek als van relaties. In dat verband bleken zowel de kliniek als de groep essentieele ‘bruggenhoofden’. Sindsdien zit ik wekelijks in de groep en geniet ‘met volle teugen’, altijd weer.

12. ik hield ook niet van drank – kom uit een autoritair, reactionair en intellectueel milieu – ik wilde echter ‘leven’ – vind dat trouwens ‘mooi’ gezegd van mijzelf – ben verhuisd naar een andere stad – kreeg ‘verkeerde’ vrienden – thuis werd niet gedronken, niet gerookt – wel heerste er discipline – denk dat het zoeken naar de juiste vorm mijn grootste aandacht had – vader is vorig jaar overleden: dat voelde als een bevrijding – ik wilde een luchtig verhaal maken – heb nu beter contact met mezelf – merk steeds vaker dat de geschiedenis zich herhaalt – maar ik wil vooral mijn eigen verhaal met accent op de inhoud – merk steeds meer dat geschiedenis zichzelf herhaalt – lijk zelf op mijn vader – hetzelfde geldt voor mijn eigen zoon…..

13. ik lijk veel op mijn vader, die ook dezelfde neiging had – veel schuldgevoel – moeilijke relatie met ouders – was toen redelijk vaak beneveld – een paar ijkpunten zijn voor mij: Eric Clapton, die van zijn oma een gitaar kreeg – kon die niet meer loslaten – als ik bijvoorbeeld een frikandel wil moet die ook een meter lang zijn – nu was ik op een begrafenis en heb dat kunnen volhouden – zonder onthoudingsverschijnselen – op een receptie eet ik nu mateloos groene taartjes – in de jaren ’60 ging ik naar de UTS (=technische school) en aansluitend uitspatten = dat zijn ijkpunten in hoge versnelling – ben toen zuivere wiet gaan gebruiken, vond dat beter dan drank – maar werd toen ook overgevoelig voor muziek – later werden de afkickperiodes langer en heftiger: 4 dagen op m’n knieen – daarom ook geen coke – bij mij is het mis gegaan op m’n werk – als ik uit eten ga sta ik versteld over hoe mensen kunnen ‘nippen’ – een glas vol drink ik als bier in 2 slokken – het geeft mij onrust om te proberen ‘sociaal’ te drinken – dan wordt dat ook een obsessie: een vriendin legde na een slok een bierviltje op het glas om ‘morgen’ verder te drinken….

14. mijn dank is overmatig geworden toen mijn relatie plotseling ‘over’ bleek – heb gelijk gebeld – kwam daarna in de detox in Haarlem – ben nog niet vrolijk – probeer op de been te blijven……

15. voel heel veel gelijkenis – ben overtuigd van het ‘ziekte’-karakter – heeft nix te maken met wilskracht – kan zelf niet meer stoppen na 1 glas drank – gewoon drinken om te drinken – vooral om eenzaamheid op te vullen – kan trouwens ook met andere middelen: coke, aandacht, internet, uitproberen – nieuwsgierigheid – wel/niet van jezelf houden – waarom wil ik dat mezelf aandoen? Heeft met heel veel factoren te maken – keuzes maken – ben zelf nu een week clean / is trouwens niet de eerste keer / ben in Limburg en de Brijder geweest: steeds maar falen – nu laatst de Jellinek/Surinameplein: je moet er toch immers alles voor over hebben – ze zeggen daar ‘AA’ is heilig – dus nu maar eerst hopen dat ‘t kan – heb veel goede hoop….

16. ik heb hier gestudeerd en woon in Rotterdam – ben later getrouwd en de politiek ingegaan: daar werd alles en veel aangeboden – kan er steeds minder tegen – zag een advertentie in de krant van ‘de Buitenveldert-beweging’, met een telefoonnummer en vermelding van de groep Rotterdam, maar die is kennelijk opgedroogd – drink nu zelf 2 glazen per avond – probeer toch niet te drinken’……

Afsluitende conclusie: aangezien we hier rond de tafel zitten met uitsluitend mensen die zelf verslaafd zijn geraakt, kunnen we niet vaststellen hoe het moet zijn om die ervaring te missen – wellicht past daarbij enig mededogen, want ‘zij’ weten niet wat ze hebben gemist. Dat geldt immers de rampen, maar ook de toppen!

Amsterdam, 22 februari 2011.

Buitenveldert-groepsgesprek op maandag, 14 februari 2011 in de 12e Montessorischool aan de AJ Ernststraat 112 te Amsterdam; aanwezig: 12 deelnemers.

Opening bijeenkomst door de gespreksleider: 20 uur. Daartoe uitgenodigd wordt het onderwerp voor deze avond bepaald door de suggestie van een van de deelnemers, die het volgende signaleert:

‘ik heb mijn kliniek-opname vrij recent ‘met succes’ afgerond en ben sindsdien ook ‘clean’. Dat is het goede bericht. Maar aan de andere kant voel ik na mijn opname een behoorlijke onrust in mijzelf. Misschien is het angst voor terugval of onzekerheid omtrent mijn toekomst. Ik zou er een lief ding voor over hebben niet de hele tijd het gevoel te hebben bijna door het ijs te zakken. Kortom, hoe vind ik rust en zelfvertrouwen?’

In de gespreksronde brengen de ‘tafel-genoten het volgende naar voren:

1. tijdens mijn eigen ‘gebruikersperiode’ had ik eigenlijk geen rust – en dusook nergens tijd voor – alles moest wijken voor mijn gebruik – op een moment stopte ik en verwachtte dat alles en iedereen meteen zou ontspannen – maar het heeft zeker anderhalf jaar geduurd voordat ik die gewenste rust zelf in m’n lijf kreeg – op een gegeven moment voel je dat je beter in je vel gaat zitten – eigenlijk nogal wiedes: ik had jaren de boel belazerd en begreep, later, dat het ook weer jaren kost om respect van anderen terug te krijgen – ook daarom is het een hele strijd – topsport – om dat voor elkaar te krijgen – onrust uit je lijf jagen kost sowieso tijd – na 1 a 2 jaar was het eindelijk zo ver en zat lekker in m’n lijf – en: het is zeker de moeite waard: het betekent bijvoorbeeld herstel van relatie’s: met m’n partner, met m’n kinderen / rustig de krant kunnen lezen / nu voel ik me dan heerlijk en weet goed dat dat allemaal tijd kost – vergeet niet: een totaal ander leven is tenslotte een zegen, maar rust terugvinden is nog een heel (volgend) hoofdstuk apart.

2. sinds afgelopen september heb ik geen drank meer genomen: ik ben sindsdien zeer actief geweest – rust heb ik nog niet – ben eigenlijk nog steeds zoekende – maar wel blij!

3. oorzaak van mijn drank was onrust – mijn zoektocht naar drank liep trouwens via drugs – daarin vond ik tijdelijk ook rust – maar dat kaatste 400.000 keer harder terug – ben nu 4 maanden zonder – ervaar elke dag een beetje meer rust – had altijd allerlei smoesjes, waardoor iedereen afstand van mij nam (broer, vrouw, allemaal weg) – in mijn kennissenkring zijn ook veel ‘stoppers’ – heb daar ook veel mee gepraat – toen ik eenmaal vrede kreeg met de situatie, kwam ik ook zelf tot rust – kan mezelf nu beter bekijken – kom met kleine stapjes verder – trouwens: veel sporten, beweging, doet mij goed.

4. na de kliniek kreeg ik nog een half jaar ‘dag-behandeling’ – begon ook met joga – leerde concentratie op mijn lichaam – ontspannen en aanspannen – bezig zijn met mijn lijf – sporten – goed maar ook leuk – zelf koken, schilderen, inclusief lessen en dingen proberen: oefenen in concentratie + kijken en praten naar en met anderen incl. het bespreken van fouten over en weer plus het praten met vrienden over alle aspecten van het leven, incl. het lezen van boeken en artikelen over ‘het brein’: vrij of niet? – dat zijn leuke onderwerpen, zij geven afleiding en rust – dus geen agenda meer vol plannen, maar vooral ruimte en rust voor ‘toevallige’ dingen zoals laatst de tennis-finale van het Amro-toernooi: de kunst is je te laten verrassen (trouwens: wat is Zalm klein) – dat soort dingen zie ik dan….! plus ik zie mensen heen en weer lopen – super stands en volop drank.

5. een lastig onderwerp – liever zou ik aan het einde van de rij komen – vooral nu – ben ik bewust op zoek naar rust? – onrust ervaar ik namelijk ook als motor voor actie, toch? – wat was er eerst onrust of rust / het zin geven aan het leven was voor mij de oorzaak van mijn verslaving – maar dat impliceert toch geen onrust – heeft misschien iets te maken met het begrip ‘emotionele intelligentie’ van Wayne Dyer. Op het moment lees ik een boek over Alexander de Grote – een intelligent mens vol onrust – ik geloof dat ik zelf niet rustiger ben – van binnen in ieder geval nog net zo’n draaikont als in m’n gebruikerstijd, maar ik kan ‘t nu wel zelf bepalen en heb meer contact met mezelf – voel erg: ‘rust roest’ – ben ook op zoek naar wie ik ben – eigenlijk wil ik dat ook blijven doen: zoeken naar inzicht – voorbeeld van mijn zoeken en onrust: ik had 2 vrijkaartjes voor een concert; op het programma stonden Richard Wagner en Richard Strauss, waanzinnig – Wagner is geniaal en zwaar; Strauss is als Willem Breuker: speels en vol humor = altijd een zoektocht. En dan schiet ik dus aansluitend in de vergelijkende relatie met mijn vader: hij was Wagner en ik ben Strauss = tegenstellingen tussen zwaar en speels…

6. de overgang tussen mijn periodes, dwz dwangmatig, verslaafd en daarna, dankzij de kliniek, gestopt met ‘gebruik’: absolute tegenstellingen. Eenmaal overgestapt, moest ik eigenlijk weer helemaal opnieuw leren lopen, denken en leven. Doodgaan en opnieuw geboren worden, zoiets. Het ging ook allemaal gepaard met opnames, isolatie, dwang en wat er in de psychiatrie allemaal te vinden is aan medicatie en gesprekstechnieken. Achteraf een hele serie van ingrijpende acties, waar je totaal mee door elkaar wordt geschut. Letterlijk heb ik vervolgens gewoon opnieuw moeten leren lopen, praten, nadenken, bewegen, enz. = opnieuw geboren worden. Zoiets. En natuurlijk: dat betekent ook dat je ‘opnieuw’ moet wennen aan de wereld waarop je blijkt te leven. Nog steeds dus. Daar had ik mijn handen aan vol. Het was en is nog steeds een spannend avontuur, waar ik iedere dag graag mee bezig ben.

7. rust en onrust: bijvoorbeeld in de straat waar ik woonde, denken ‘de’ mensen: “kunnen we nu ‘gewoon’ met hem omgaan?” – ‘t ergste: je moet een prijs betalen voor het oude leven – nu probeer ik regelmaat en rust te vinden – maar mijn emoties kunnen dwarszitten – rust komt (langzaam) – ik denk: ga dingen ondernemen – pijn lijden hoort erbij – een boek over Amerika; ook daar hoort pijn bij – vroeger al wilde ik wat ondernemen, maar vanaf mijn 35e jaar durfde ik niks meer – nu probeer ik eruit te komen – maar vandaag ben ik door het frame van mijn fiets gezakt – toch loop ik rustig naar huis en heb een nieuwe 2e hands fiets gekocht, ben nu hartstikke blij en een heel eind langs de Amstel gereden – een simpel ding waar ik blij mee ben – woensdag Abcoude tussen de natuurmonumenten met een bootje tussen de eilanden door en dan soep maken – ben dan om 16 uur thuis met lekkere thee – al die ‘kleine’ dingen komen weer terug – ook op de fiets: dat geeft me rust – je kunt altijd een keuze maken – wel heb ik nog steeds moeite met mensen om te gaan, al gaat ‘t soms al goed en daar ben ik dan echt blij mee….

8. chinezen hebben een ying en yang teken – ik ben zelf extreem wit en zwart – ben ook een beetje work-alcoholic – toch ben ik ook volkomen in rust – zowel met werk als in het museum: maar met vrienden is veel onrust ook prima – maar als ‘t teveel zwart is, dan raak ‘t evenwicht zoek – teveel drank geeft teveel onrust – nu ervaar ik moeilijke tijden in verband met mijn vader, die is 88 jaar en doet mee aan een kuur in het AvL – doet ‘t niet goed – ben dan van slag – maar dat is nu geen reden meer om te gaan drinken: nu bewaar ik het evenwicht – toch zou ik ‘t anders willen dwingen – heb geleerd om bijv. ‘onrust’ los te laten – en dat werkt mij er goed doorheen – harmonie vinden: dat werkt ook – zo zit dat
met muziek – ik kan dus ook helemaal niet tegen ‘wacht-’muziekjes, wat niemand begrijpt – harmonie is voor mij heel belangrijk, misschien wel saai…..

9. onrust komt met de beurt – daar moet ik van leren – ben een half jaar geleden gestopt met drinken – ben onrust tegengekomen – weet niet waar die vandaan komt – wil veel vertellen maar sla dicht – heb de laatste tijd onrust = dat ik een verlangen heb naar rust in mezelf en niet de situatie accepteer waarin ik zit, bijvoorbeeld zaterdag druk bezig met boodschappen doen en niet de tijd hebben om rustig te gaan zitten – bijvoorbeeld ook de onrust van nu ‘dat ik niet meer drink’ – last ook van minderwaardigheids-gevoelens – mezelf naar beneden halen – de zingeving van het leven – ook oorzaak van mijn drank – mijn fantasie – dit gezegd zijnde voel ik meer rust; moet mijn ventiel wat meer goed losdraaien – collega’s op werk zijn goed om mee te praten = stoom afblazen – neem wat gas terug – dat kost tijd – een jaar of meer….

10. ik herken het wel – zat zelf 5,5 maanden in de kliniek, had daar een eigen kamertje, waar ik eerst niet uit wilde – toch kwam daar een eind aan en ben toen ook terug gevallen – later kreeg ik een eigen flatje en heb dat goed verzorgd en zelfs geschilderd – maar rust om bijvoorbeeld tv te kijken heb ik nog niet – wel ondervind ik veel liefde van mijn vier kinderen. Ben laatst met ze gaan zwemmen en hoop op nog meer van die dagen. Ben ook toen refusal gaan gebruiken; dat geeft mij veel rust – de laatste keer dat ik door het lint ging, dacht ik dood te gaan – heb toen alles bij elkaar geschreeuwd, zag ‘t niet aankomen.

Afronding door de vragensteller: dank voor alle verhalen / ik herken: de eenzaamheid / erken ook de ingebakken eis van noodzakelijk geduld / het niet najagen / de noodzaak om ‘dingen’ te ondernemen + zelf ook in beweging blijven / voldoening uit ‘dingen’ halen + lessen leren + tijd nemen + genieten + kick ervaren met kinderen + vertrouwen ontwikkelen + desnoods pijn lijden en vooral: ‘hopen op heling door de tijd heen…’
Amsterdam, 15 februari 2011.